Βάλε μου λέξεις στο μυαλό μου,
να έχω κάτι να σου πω,
γιατί δεν νοιώθεις την καρδιά μου,
όταν σου λέει σ’ αγαπώ.
Δεν καταλαβαίνεις την ματιά μου,
σαν ταξιδεύει στη μορφή σου
και μια ανταπόκριση προσμένει
ενώ εσύ αδιάφορα, μόνο ζητάς.
Μια ζυγαριά κρατείς στο χέρι,
που με τα θέλω σου, πάντα θα γέρνει.
Το ζύγι το έχασες, μια για πάντα,
ασήκωτο βάρος ο εγωισμό σου,
παλάντζα άχρηστη η δική μου αγάπη.
Για σένα πούπουλο μηδαμινό.
Πες μου λοιπόν, τι θες να κάνω,
θέλω να είσαι, πάντα καλά.
Θα πω, εσύ ότι θέλεις, αρκεί να νοιώσεις,
πως είναι απαραίτητο να είμαστε ταίρι,
γιατί ο Θεός έτσι ορίζει,
κι ας καταθέτω, μονάχα εγώ.
Ιωάννης, απρόσμενα και χωρίς αιτία.
Αύγουστος 2016