Εσύ που τους απέναντι, 
μαλάκα, τους φωνάζεις …
και θέλεις να επιβληθεί
η γνώμη σου στους άλλους,
μήπως δεν είσαι εσύ ο σωστός,
μήπως ψηφίζεις λάθος;
Πες μου αλήθεια, φίλε μου,
έχεις παιδιά και φίλους;
Έχεις καθόλου συγγενείς,
έχεις κάποιον για φίλο;
Και αν, με ΝΑΙ μου απαντάς,
τους ρώτησες μια μέρα;
Αν είσαι πάντα ο σωστός,
είσαι ο νοικοκύρης,
είσαι άνθρωπος αλάνθαστος,
δίκαιος και μπεσαλής,
κιμπάρης και ασίκης;
Εάν οι φίλοι σ’ αγαπούν,
ενώ τους λες μαλάκα,
εγώ την πλάτη σου γυρνώ,
κι ας μη σε λέω βλάκα.
Ήσυχο, στον κόσμο μου,
αμέσως να μ’ αφήσεις.
Κι αν θέλεις, σε παρακαλώ,
αμέσως να με σβήσεις.
Δεν θέλω να είμαι φίλος σου,
τις προσβολές δεν θέλω.
Σαν άνθρωπο θα σ’ αγαπώ,
μα θα σε αποφεύγω.
<ΙόΦ 2015>